Durma

Hiç OLmadığımız Kadar ;Yokuz Biz..! Susma...
Durma...

Hadi...!
Bırak kendini devrik cümlelerime...
Şaha kaldır tüm kelimelerimi...
Seni el üstünde tutan harflerimi yağmala...
Gecenin ürkütücü karanlığını devir üstüme...
Damarlarımda dolanan SEN`i kes...
Yere düşen her damlanın sesinde yankılansın adın..


Titreyen kirpiklerinden düşür beni...
Enkaz altında kalan duygularımın canını yak...
Kalbime düşür ihanetinin yüzsüzlüğünü...
Dudaklarımın arasından çek al seni sevişlerimi...

Beni sana yazdıran Kadın..
Hadi susma...
Durma...
Övün kendinle,alkışla aldanışlarını..
Ve gözlerime daya ihanet kokan bakışlarını..
Hadi...!
Sen söyle bedenine değen nefeslerin adını?

Ömrümü ayaklarına doladığım Kadın...
Uçurumundan atıyorum düşlerimi,senle beraber..

Hadi..
Dilimizde ıslanan şarkımızın tadını sök al damağımdan...
Yandığımız gecelerin üzerine soğuk su serp...
Hayallerimle örttüğüm üzerini bir hamlede aç...
Hadi yık üstüme tüm yaşan(a)mamışlıkları bir hamlede...

Oysa seni ne çok sevmiştim ;Kadın..
Şimdi ise;katledilmiş bir aşk`ın iki figuranıyız..
Sana dair her repliğim yüreğimi kanatıyor..
Kanayan yaram;
Evcil sevdam...

Hadi susma..
Durma..
BAK..!
Artık bakışlarım gecenin canını yakıyor..
Düşlerim Katrankarası oldu,göremiyorum seni...
Mat bir renge büründü yaşan(a)mamışlıklarımız..

Sen yoksun..
Ben yokum..
BİZ yokuz...!
Hem de;
-Daha önce Hiç olmadığımız kadar..